Mijn grootvader als kunstenaar

Mijn grootvader is geboren op 10 september 1921.  Hij is van origine een Lokenaar.  Hij resideert sinds onheugelijke tijd te Wondelgem, vanwaar zijn kunst een selecte verspreiding kent.

Al van in zijn kindertijd kwam mijn grootvader in aanraking met degelijke kunst. Voor en na de oorlogsjaren genoot hij van een beste academische opleiding. (In die jaren was dit toonaangevend voor de Belgische Kunst).  Zijn eerste enthousiaste leermeester was Pieter Goris.  Jos Verdegem en Hubert Malfait  steunden mijn grootvader in zijn kunst-adolescentie, dit gaf mijn grootvader een stevige bodem om zijn eigen artistiek talent te ontwikkelen.  Verder heeft mijn grootvader ook nog een kunstontplooiingsperiode beleefd in een gezelschap met Roger Raveel, Antoon de Clerck en Camille d'Have.  Dit geeft mijn grootvader nog een extra kwaliteitstempel waar je niet omheen kan.

Opgenomen in dat illuster en prestigieus gezelschap, beleeft hij ook die bijna dwangmatige zucht naar artistieke ontdekkingen en vernieuwingen, gepaard gaande met een geleidelijk groeiende oppositiedrang tegenover een vigerende realistisch en naturalistisch geïnspireerde vorm van schilderen.  Met andere woorden, afhaken van de Latemse traditie die tot dan de kwaliteitsgrenzen van de moderne Vlaamse kunst had bepaald. 

Mijn grootvader zat dus mee in die stroming, die hem in de naoorlogse trendsetting zou meeslepen.  zo zien we in zijn oeuvre het opduiken van de cobra-wereld, het lyrisch en geometrisch abstracte, de action painting, het constructivisme, tot en met het opkomend oneigenlijk gebruik van allerhande materialen in de kunst, zoals titanen, aluminiumpoeders, polyester, ijzerslakken, zeeschelpen en nog meer...

Mijn grootvader heette buitengewoon actief te zijn in de rond die tijd opgerichte groepering 'De Gentse Hedendaagse'.  Toch heeft het smartelijk en vroegtijdig overlijden van zijn geliefde echtgenote, zijn muze, zijn steun en toeverlaat, een onverwachte wending in zijn tot dan turbulente beleving van de kunst voor gevolg hebben...  Het abstracte, het experiment, het zoeken om anders te zijn dan anderen bleek als basis onvoldoende om zijn felle emoties te verwerken.  Mijn grootvader greep toen terug naar de oorsprong van alle kunsten, namelijk de ervaring met de natuur die hij, begaafd tekenaar en schilder zijnde, op een bijzonder kunstzinnige manier weet te sublimeren.  Sederdien beleeft mijn grootvader zijn meest authentisch kunstenaarschap, al tekend, etsend en schilderend naar de natuur bij uitstek.  't Is op die manier dat mijn grootvader er in slaagt om onze typische Vlaamse stilleven- en landschapskunst substantieel te verrijken.

Zijn stijl wordt sinds het keerpunt een synthese van de optimale facetten vanuit het realisme, het impressionisme, het expressionisme en hoe langer hoe meer de hang naar abstrahering, waarbij de suprematie van het koloriet op de vorm en de inhoud steeds meer en meer de aandacht krijgt. Mijn grootvader leidt ons dus niet naar een zoveelste extravagantie, maar laat ons daarentegen wel aanwezig zijn bij de exploratie langsheen een bestaand pad.  Aldus hanteert mijn grootvader een persoonlijke en vernieuwde klassieke uitdrukkingswijze die geen vaste waarden verguist, maar die in tegendeel deze waarden bevestigt in hun quasi onvergankelijkheid, en dit via prachtige stillevens en landschappen, pastels zowel als olieverf.

Evenals de impressionisten verlaat mijn grootvader zijn schildersatelier en trekt er op uit om 'en plein air' te kunnen zien, voelen en ervaren dat de natuurinspiratie onuitputtelijk is.  Als raskunstenaar beperkt hij zich niet tot de perfecte, droge weergave van de zichtbare realiteit, maar komt hij via zijn poëtische affiniteiten tot een emotionele en vergeestelijkte werkelijkheid...  Een werkelijkheid die in zijn doeken of pastels steeds de sluier draagt van ontzag, verwondering en bewondering.

De kunst van mijn grootvader is oprecht, en lijdt niet onder het verschijnsel 'mode'. Zijn enige en onbewuste richtinggever is zijn ingeboren, sterk emotionele betrokkenheid bij zijn onmiddellijke leefwereld.  De snuisterijen van de stillevens, het leven te lande, de visionaire ontdekkingen tijdens zijn wandelingen in de natuur, de liefde voor hen die hem dierbaar zijn. Dus geen artifitcieel opvijzelen van  eigenwaarde, geen opvoering van een pseudo-dramatisch verhaal...  Het gaat hem louter om de pure subtiele emotie bij het ervaren van dagdagelijkse dingen... een emotie steeds uitdeinend in de etherische sfeer die geheel zijn figuratieve oeuvre kenmerkt.

Mijn grootvader is een schilder die zijn object ziet via zijn temperament, zacht, gevoelig en ingetogen zoals hij nu eenmaal is. Daarbij bezit hij die fortuinlijke gave, die mogelijk maakt dat zijn potlood of penseel onmiddellijk de genuanceerde waaarneming weergeeft .Dus hij brengt een visuele waarheid die verrijkt is met de conceptuele kwaliteiten van het brein en het hart... van de geest en het gevoel.

Bij de technische realisatie hanteert mijn grootvader een sensueel borstel- en pasteltouché, waarbij hij de picturale vormen wel lijkt te liefkozen.  De verflaag wordt uitgevoerd met over elkaar aangebrachte laagjes dunne, bijna transparante verf, wat maaktdat mits de juiste onderkleur elke kleurschakering mogelijk wordt, en aldus uitstekend medium is om het oneindig kleurpalet dat de natuur ons biedt, op doek te brengen.  Meerstelijk in dat kleurgebruik, geeft mijn grootvader geregeld blijk van een intuitieve kennis van bepaalde wetten uit de natuurwetenschap. Zo straalt elk sterk gekleurd vlak een eigen complemtaire kleur uit over zijn onmiddellijke omgeving.  Voorbeelden hiervan in het werk zijn er legio, want juist onder de invloed van het fel geel zonlicht zien we een lila aura of nevel die schaduwen of andere donkere partijen in de onmiddellijke omgeving verkleurt... een verschijnsel dat regelmatig in zijn werken herkenbaar terugkomt.

Zo maakt mijn grootvader ook gebruik van de wetmatigheid dat de intensiteit van een kleur het vaak meer haalt uit de aangepaste belendende kleuren dan wel uit de objectief alleenstaande kleur op zichzelf.  Zo komt hij vaak tot natuurinterpretaties, waar de evenwichtige harmonie van kleurvlakken bijna de staat van een prachtige abstractie bereiken... En meteen merken we dat zijn werk zodanig sterk is, dat wanneer het afwijkt van de realistische compositie van lijn en kleur,  het nog een adekwaat medium blijft om stemmingen die de realiteit oproept, uit te drukken.

Mijn grootvader is vooral een authentisch kunstenaar, die de eigenheid niet verloochent, of ook nooit moeilijk doet...  Hij weet zich perfect geborgen in de woorden van Corot, en ik citeer: 'ik probeer gewoon en eenvoudig weer tegeven wat ik met mijn zintuigen aanvoel... wat ik met mijn ogen zie, dat is mijn hele artistieke theorie die ik probeer in de praktijk te brengen...' En ook nog dit: ' Het schone in de kunst is de waarheid gedrenkt in de indruk welke wij gekregen hebben bij het aanschouwen van de natuur...'